Işık ve Öfke

bir öğle sevişmesiydi temmuzun yüzümüze vurması gülüşünün rengi hâlâ damarlarımda bu ışığın bize verdiği sürede adın çiçekli yüzlerde hâlâ bir yas şimdi tutunduğun taşlara sayıklayacağım gülüşünün sonsuz dinginliğiyle gözyaşlarımızın anlık boşluğu arasında bir ağacın sabahını ve şarkısız geçen tüm ömrüne yapraklarının!