Kumaş

benim işte yine o, kendi söküğünü dikemeyen ben her şey oldu da hep olmayanın peşindeyim kendini deşip deşip irin içen işte ben çocukları da seven ama sezdirmeden boyna sürülen bıçağı ince ince bileyen muskasında yoksulluk duasıyla dolaşan ben